خیلی وقت است  دست به قلم نبرده ام.

از همان وقتی که…

اکنون آمده ام با نام شهید یک گرد گیری بکنم.هم از وبلاگ.و هم از خودم و دلم

این چند وقت که در هوای شهید حججی نفس کشیدیم انگار راه ریه های قلبمان باز شده

و انگار دستمان به آسمان نزدیک تر.

و دل شوقی دوباره پیدا کرده برای نوشتن

همه حضور و شاهد بودن شهید را می فهمند.حتی کودک یک ساله ام.وقتی عکس شهید حججی را در جایی غیر از خانه می بیند با ذوق به آن اشاره می کند و میخندد.می گوید ایییییینه.

و من در دلم میگویم بله مامان.اینه.همون کسی که  دلش می خواست یک کار اساسی بکند و کرد.

همه می فهمند.همه 

مگر اینکه خود بلایی سر دل آورده باشند.اگر نه مگر می شود نور آفتاب را منکر شد.

خیلی وقت است  دست به قلم نبرده ام.

از همان وقتی که…

این چند وقت که در هوای شهید حججی نفس کشیدیم انگار راه ریه های قلبمان باز شده

و انگار دستمان به آسمان نزدیک تر.

و دل شوقی دوباره پیدا کرده برای نوشتن

همه حضور و شاهد بودن شهید را می فهمند.حتی کودک یک ساله ام.وقتی عکس شهید حججی را در جایی غیر از خانه می بیند با ذوق به آن اشاره می کند و میخندد.می گوید ایییییینه.

و من در دلم میگویم بله مامان.اینه.همون کسی که  دلش می خواست یک کار اساسی بکند و کرد.

همه می فهمند.همه 

مگر اینکه خود بلایی سر دل آورده باشند.اگر نه مگر می شود نور آفتاب را منکر شد.